[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYKURCZYĆ vb pf

Fleksja

inf przykurczyć.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) i XVIII w.

Zgiąwszy przybliżyć coś do czegoś:
Zwrot: »przykurczyć [co] do siebie«: [król Jeroboam] śćiągnął rękę ſwą od Ołtarzá á kazał gi [męża bożego] vchwyćić: Y vſchłá ręká iego ktorą nań roſćiągnął/ a nie mogł iey przykurczyć do ſiebie [non potuit retrahere eam ad se]. BibRadz 3.Reg 13/4 (Linde).

Formacje współrdzenne cf KURCZYĆ.]

MP