[zaloguj się]
[pdf]

PRZYNUCAĆ (2) vb impf

przynucać (2), [przynuczać].

a jasne.

Fleksja
inf przynucać
indicativus
praes
sg
1 przynucåm
3 przynucå
praet
pl
3 m pers przynucali

[inf przynucać.] ◊ praes [1 sg przynucåm.] ◊ 3 sg przynucå (1). ◊ praet 3 pl m pers przynucali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Skłaniać, ponaglać, zmuszać do działania; vim facere PolAnt [w tym: kogo (1)] (2): [Przynucam/ Cogo, adigo. Volck Vvv3.]

przynucać do czego (1): Tego tedy ktory ſię ſam z dobrego ſtał złym/ Grekowie Dyabłem zową: á my oſkárżyćielem ábo potwárcą názywamy: iż wyſtępki/ do ktorych on ſam przynąca [errata zmienia: przynuca]/ odnośi do Bogá. CzechEp 258; [Y/ ták dáleko to ieſt od prawdy/ żeby nas pożytek do czynienia dobrodźieyſtwá miał przynucáć/ iż y rzeczy tych/ z których nam ſzkodá vróść ma/ popiéramy/ tylko dla tego ſámégo/ iż miłé nam ieſt dobrodźieyſtwo náſzé SenekaGórn 189; KrowObraz D2].

[przynucać czym: ále ten ktory gwałtem á okrućieńſtwem przynuca ludzi do wiáry/ ten pewnie ieſt Antykryſtem. KrowObraz D2.]

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Abowiem Iozue y ſtárſzy ktorzy po nim żyli z wielką ſie pilnoſćią otho ſtáráli/ áby Izráelczyki vczyli y zá wſćiągáli w porządku ſzáfowániem słowá Bożego/ A owſzem ie przynucáli/ áby powinną cześć czynili Bogu BibRadz I 136a marg; [Tákże y Egiptcyánie przynuczáli on lud/ áby tym rychley wyſzli z źiemie/ Bo mowili/ Pewnie wſzyſcy pomrzemy. BibRadz Ex 12/33 (Linde s.v. 2. przynucić)].

Synonimy: namawiać, pobudzać, poganiać, popędzać, pośpieszać, przymuszać, przynaglać, przyniewalać, przypądzać, przywodzić, skłaniać, zniewalać.

Formacje współrdzenne cf 1. NUCIĆ.

Cf PRZYNĘCAĆ, PRZYNUCAJĄCY, PRZYNUCANY

AĆ