![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PRZYPUŚCIĆ SIĘ | Następne hasło: [PRZYPYCHANIE] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PRZYPYCHAĆ (1) vb impf
Fleksja
| indicativus | ||
|---|---|---|
| praes | ||
| sg | ||
| 2 | przypychåcie | |
| 3 | przypychå | |
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | subst | przypychały |
praes 3 sg przypychå. ◊ [2 pl przypychåcie. ◊ praet 3 pl subst przypychały.]
Sł stp, Cn, Linde brak.
Zwracać ku czemuś, kierować (o okrętach): [Vela {Zagle} legunt socii: et proras ad littora torquent {przypychaly} Glosy II nr 74/32; aduertitis {przypychaczye} aequore cursus Glosy II nr 74/81.]
Przen: Nakłaniać do czegoś [kogo do czego]: iż ty złe przygody ktore nam cżynią bliźni náſzy/ iemu (to ieſt Szátánowi) przypiſuiemy/ iáko wodzowi y temu ktory nas do tego przypycha. KuczbKat 435.
Formacje współrdzenne cf PCHAĆ.
DDJ