[zaloguj się]
[pdf]

SADOWIĆ (3) vb impf

a oraz o jasne.

Fleksja
inf sadowić
indicativus
praes
sg
3 sadowi

[inf sadowić.] ◊ praes 3 sg sadowi (1). ◊ part praes act sadowiąc (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Umieszczać (o osobach); collocare Cn [kogo] (3):

[sadowić przeciwko komu: [król] kázał gośćie ktorzy ſie byli zeſſli nágody przećiwko ſobie ſádowić [accumbere iussit] Leop 3.Mach 5/9 (Linde). Cf Zwrot.]

sadowić gdzie (1): Oto teraz Alexánder Wołoſzyn [...] Zturczywſzy ſye/ woiuie Wołoſką Ziemię: [...] á Tureckim Narodem wſzyſtkę Ziemię Wołoſką oſadzáiąc: y ná Choćimiu Solimaná Turká [...] nád gárdły náſzymi [= nad naszym życiem] ſádowiąc. OrzQuin Z4.

[Zwrot: »[przeciwko komu] na harc sadowić« = wystawić do stoczenia potyczki: Suma wszytka witania tego była dzięki wprzód Bogu za zwycięstwo, a pokorne do króla upominanie, aby drugi raz Bogiem nie kusił, mało ludu przeciwko nieprzyjacielowi wielkiemu na harc sadowiąc. OrzŻyw 242 (Linde).]
a. Mianować, obierać [gdzie] (2):
Zwroty: »na miejscu swym sadowić« (1): ále tám degrádácyéy nie máſz żadnéy/ áni być może: gdźie kto kogo wedle Wokácyéy iego/ ná mieyſcu ſwym ſádowi OrzQuin Ev.

»na stolec krolewski sadowić« (1): bo pomázuiąc Papież Krolá Oleiem Swięthym/ Koronę ná iego głowę kłádąc/ [...] ná Stolec Krolewſki onego ſádowiąc/ niemowił mu ták: [...] Krolu Polſki [...] broń tego Kośćiołá w ktorym Luter/ álbo Kálwin/ [...] zwodząc lud vczyli. OrzRozm F3v.

Synonim: a. postanawiać.

Formacje współrdzenne cf SADZIĆ.

Cf [SADOWIONY]

JR, (LW, MC, MN)