Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYSTARSZEMU

Następne hasło: PRZYSTARSZYM »

[PRZYSTARSZY ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	przystarszy	f	N	przystarszå	n	N	przystarsze
	A	przystarszégo		A			A

sg m N przystarszy. ◊ A przystarszégo. ◊ f N przystarszå. ◊ n N przystarsze.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

[Dosyć stary]
- a. [O wieku: podstarzały]
- b. [O trwaniu]

Dosyć stary:

a. O wieku: podstarzały: Ten [Priam] Przyſtárſzy/ á od dawná nie przywykły zbroi[e] [arma diu senior desueta II 510]/ Dáremnie ná rámioná drżącé kłádźie ſwoie VergKoch 52; Któremu [Eneaszowi] Tyberinus Bóg onéy kráiny Vkazał ſie z weſołéy rzéki/ z Topoliny Przyſtárſzy [senior VIII 32] VergKoch 216, 21, 147.

b. O trwaniu:

Wyrażenie: »dawność przystarsza«: [Turnus] ſkokiem pędźi hufce przedźieráiąc A iáko ſkáły ſztuká gdy z wierzchu ſie toczy Zráżona byſtrym wiátrem: lub gdy ią przemoczy Gęſty deſcz/ álbo dawność przyſtárſza obáli [aut annis solvit sublapsa vetustas XII 686] VergKoch 365.

Cf PRZYSTARSZEMU, PRZYSTARSZYM, [PRZYSTARZ]]

LWil