[zaloguj się]
[pdf]

PRZYŚWIADCZAĆ (2) vb impf

przyświadczać (1) FalZioł, przyświadszać (1) KromRozm III.

Pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 przyświådczå przyświådszają

praes 3 sg przyświådczå (1). ◊ 3 pl przyświådszają (1).

Sł stp: przyświadczać, Cn brak, Linde XVIII w.: przyświadczać s.v. przyświadczyć.

Potwierdzać prawdziwość czyichś słów [komu] (2): ále y przećiwnicy rádźi y nye rádźi yemu przyſwyadſſáyą/ á tę zwirzchnoſć wyznáwáć muſſą. KromRozm III N5v.

[przyświadszać czego: ZebrzydOdpow Bb4 cf Szereg.]

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Serapio powieda y Diaſcorides mu prziſwiadcza: iż ruta ieſt rzecż ktora wiatri wnętrzne trawi FalZioł I 118c.

[Szereg: »pomagać abo przyświadszać«: Ani chcećie rozumieć [wy, ktorzyście wolność Ewangelii w cielesną marność obrócili]/ żeſcie godni ſmierći. A nie thelko wy/ ále y ći ktorzy wam tego pomagáią/ ábo przyſwiadſſáią. ZebrzydOdpow Bb4.]

Formacje współrdzenne cf ŚWIADCZYĆ.

KO