[zaloguj się]
[pdf]

PRZYTKNĄĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja
inf przytknąć się
praet
sg
3 m przytknął się

inf przytknąć się (1). ◊ [praet 3 sg m przytknął się.] ◊ part praet act przytknąwszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w. s.v. przytknąć.

1. Zbliżyć się do czegoś aż do zetknięcia się, dotknąć [do czego] (1): [Jakub] vyrzał przez ſen drábinę ſtoiąc iednym końcem ná zyemi/ á drugi ſięgał áż do niebá/ po ktorey Anieli chodzili ná doł y wzgorę/ á Pan Bog przytknąwſzy ſie do oney drábiny mowił: [...] BielKron 14v; [Y przylećiał ku mnie ieden z Seráfow/ máiąc w ręce ſwey wągl goráiący [...]. Y przytknął (iy) do vſt moich/ á rzekł/ oto przytknął ſię do warg twoich [tetigit hic labia tua] (wągl ten)/ áby odeſzłá niepráwość twoiá BudBib Is 6/7 (Linde s.v. przytknąć)].
2. Wejść, wepchnąć się [dokąd] (1): Służ ty katowi nieſzlachetny chłopie: wſzak ſie ciebie każdy wyſtrzegá/ aniby ſie s tobą rád potkáł/ a ty wżdy wſzędy ſie máſz przitknątz bezetzny lotrze niepocżeſny. ForCnR D.

Formacje współrdzenne cf TKNĄĆ.

AĆ