[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYTRĘBOWAĆ vb impf

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf przytrębować
praet
sg
3 m przytrębowåł
impersonalis
praet przytrębow(a)no
participia
part praes act przytrębując

inf przytrębować. ◊ praet 3 sg m przytrębowåł. ◊ impers praet przytrębow(a)no. ◊ part praes act przytrębując.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Przygrywać na trąbie [komu]: a pod nim [pod człowiekiem stojącym na zwieńczeniu wieży i wymachującym wielkim proporcem] siedział na drabinie trębacz, co mu przytrębował. KronMieszcz 112; A gdy Król Jego Mć [...] mijać miał kościół Panny Maryej w rynku, trębacz jeden [...] wlazł na samy wierzch wieże kościoła tegoż, i tam [...] trąbił głosem przyjemnym ową pieśń [...]. Zatym okrążywszy się kilkakroć tańcem koło powietrznika, przytrębując sobie, zlazł. KronMieszcz 115, 112.
2. Grać na trąbie na czyjąś cześć [komu]: Ktorego [księcia Lenarda] ſtraż ná wieży obacżywſzy w wielkim pocżćie iádąc/ ięli mu przytrębowáć, cżego ná ten cżas nie cżyniono oprocż kſiążętom rzeſkim HistOtton 125v.
3. Trąbieniem wzywać, dawać sygnał do rozpoczęcia czegoś: Ci zasię, którzy z miasta wyjeżdżali do pola, do wojska, jako przytrębowano, kto się czuje być szlachcicem, a z czym ma, żeby pokazał miłość ku obronie ojczyzny swej. Ci wyjeżdżając, ledwa do szańców dojechali, widząc że z pola uciekają [...], który mógł najprędszy być ku miastu pospieszali KronMieszcz 37.

Formacje współrdzenne cf TRĄBIĆ.

Cf [PRZYTRĘBOWANIE]]

AĆ