[zaloguj się]
[pdf]

PRZYTULIĆ SIĘ (3) vb pf

Fleksja
inf przytulić się
praet
sg
3 m przytulił się
f przytuliła się
conditionalis
pl
3 subst by się przytuliły

inf przytulić się (1). ◊ praet 3 sg m przytulił się (1). [f przytuliła się. ◊ con 3 pl subst by się przytuliły.] ◊ part praet act przytuliwszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przytulić.

1. Przycisnąć się, przywrzeć, przylgnąć, zetknąć się; adhaerere Vulg (3):

przytulić się do czego (2): Leop Iob 29/10; Dałby mi to Pan Bog/ ábym teraz mogł przypáść do ćiáłá ś. Páwłá/ przytulić ſię do grobu iego/ widźieć proch onego ćiáłá/ ktore ná ſobie piątná Páná Chryſtuſowe noſiło ReszList 181.

przytulić się ku czemu (1): [TomZbrudzBrul Num 22/25; Ty poły rozłożyſz iednę od drugiey iákoby wznák ná nęćiſku áby ták śię ſpołem záśię ku ſobie przytuliły/ á káżdego ptaká przykryły gdy potárgnieſz powrozem. Cresc 1571 628]. Cf przytulić się czym ku czemu.

przytulić się czym ku czemu (1): W Zywocie matczynem lezenie płodu: ieſt takowe. Iże dzieciątko ſiedzi w żywocie ſkriwſzy ſie/ racżki ſciągnąwſzy miedzy noſzki/ głowką przituliwſzy ſie ku kolankam FalZioł V [15]v.

2. [Znaleźć schronienie, spocząć [gdzie]: Przyszedłszy tam wieczorem, bom też błądzieł, nie m[i]ałem się gdzie przytulić, ani co jeść dostać, aż mię ledwo gwardyan, Hiszpan, na onę wieżę przyjął DiarPeregr 20.]

Synonimy: 1. przycisnąć się, przylgnąć, przywrzeć.

Formacje współrdzenne cf TULIĆ.

Cf PRZYTULENIE SIĘ

AĆ