Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [SALAMAJA]

Następne hasło: SALARMENIJAK »

SALAMANDRA (6) sb f

salamandra (4), salomendra (2); salamandra Mącz (2), Calep, KlonFlis; salomendra BielKron (2).

Wszystkie a jasne; salomendra z tekstu nieoznaczającego é oraz ó.

Fleksja

	sg	pl
N	salamandra
A	salamandrę	salomendry
L	salomendrze

sg N salamandra (4). ◊ [A salamandrę.] ◊ L salomendrze (1). ◊ pl A salomendry (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Znaczenia

zool. Salamandra sp. (L.); płaz ogoniasty z rodziny salamandrowatych (Salamandridae), według ówczesnych przekonań odporna na działanie ognia, na terenie Polski występuje salamandra plamista (Salamandra salamandra (L.)) (6)

zool. Salamandra sp. (L.); płaz ogoniasty z rodziny salamandrowatych (Salamandridae), według ówczesnych przekonań odporna na działanie ognia, na terenie Polski występuje salamandra plamista (Salamandra salamandra (L.)); salamandra Mącz, Calep, Cn; stellata Cn (6): (nagł) O Sálomendrze. (–) W źiemi Chynchital ieſt gorá ná ktorey miedzy innemi dziwy ieſt też rodzay iáſzcżorek z ćielęcemi głowámi/ ktore zowiemy Sálomendry. BielKron 269; Salamandra, Sálámándrá/ zwierzę yádu pełne y káżdey rzeczy skodliwe [!]/ yednak ſwynióm nic nie skodźy/ wogien wpada płomień zaduſza yednák ſámo nie zgore. Mącz 364d, 17d; Salamandra – Salamandra podobny robak iaſzczurce. Calep 939a; (marg) Ignis alumni. Pyrauſta, ſiue Pyraulis et Salamandra. (–) W ogniu Pyrauſtá tylko ſámá ſkwáśi/ Ogień też ſobą Sálámándrá gáśi KlonFlis C2v; [SAlámándrá źwierz żywy á w ogniu ſie rodźi CygMyśl Ev, E2].