[zaloguj się]
[pdf]

PUŁROCZE (5) sb n

pułrocze (4), połrocze (1); pułrocze LibMal (2), HistLan, ModrzBaz; połrocze SienLek.

W pisowni łącznej (5), w pisowni rozłącznej: [puł rocze].

o prawdopodobnie jasne (tak w rok); w poł- o pochylone.

Fleksja
sg
G pułoroczå
I pułrocz(e)m
L pułroczu
inne sg D a. L - pułroczu

sg G pułoroczå (2). ◊ I pułrocz(e)m (2). ◊ [L pułroczu.] ◊ D a. L pułroczu (cum praep „po”) (1).

Sł stp brak, Cn s.v. półroka: półrocze, Linde XVII – XVIII w.: półrocze.

1. Okres trwający pół roku, tj. sześć miesięcy; dimidium anni Cn (4): Tám ſtárzec miedzy nimi [swoimi córkami] mogę rzec iáko Pan/ Bárzo z wielkimi doſtátkiem ták był náwſzem chowan/ Po pułrocżu v káżdey z nich przemieſzkawáiąc HistLan D3v; [Poſpolićie w rok prośiętá trzebią/ ácżkoli może rychley/ wſzakoż nie niżey [= przed upływem] pułrocża Cresc 1571 567; Ná tym Vrzędźie żaden niemogł być dáley [= dłużej niż] pułrocża. CiceroBBud 27 marg].
Wyrażenia przyimkowe: »od połrocza« (1): Ieſzcze ná wozgrzywność ſtárą/ choć od półrocza byłá: Kuṕ w Aptecé prochu co ij lichawką [lege: kichawką] zową/ tego mu w nozdrzé wſyṕ á śiánem zátkay SienLek 166v.

»przed pułroczem« (2): Item zeznal ze przed pulroczem Myąſkayącz wbidgoſczi trzy suknye vkradl y dwa myecza LibMal 1554/184, 1554/184v.

[»w pułroczu« = półroczny, mający pół roku (prawdopodobnie o wieku dziecka): Semestris Sechs monat alt/ ein halb Iar W pułrocżu. ArtNom B.]

2. Granica czasowa wyznaczająca koniec okresu połowy roku, jaki upłynął od pewnego momentu (tu: w przybliżeniu) (1): Wiele ich [kmieci] ieſt co im chlebá ledwie do pułrocża [in medium annum] doſtawa: á oſtátek roku w wielkiey nędzy wykonywáią. ModrzBaz 124; [thák wiele náwieźiono wſzelkiey potrzeby/ iż niekthorych rzecży wielkim doſtátkiem do puł rocża było. HistFort G7v].

Cf POŁ »poł roka«.

MFr