[zaloguj się]
[pdf]

PYTAJĄCY SIĘ (5) part praes act

się (3), sie (2).

a jasne.

Fleksja
sg
m Dpytając(e)mu się
pl
N m pers pytający się
D pytającym się
A m pers pytając(e) się

sg m D pytając(e)mu się (1). ◊ pl N m pers pytający się (2). ◊ D pytającym się (1). ◊ A m pers pytając(e) się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zadający pytania, dowiadujący się (5): Otoż tákim żołnierzom/ ieſli ſie ſzcżyrze/ ieſli też obłudnie pytáiącym/ á Ianá w cżym podchwyćić chcącym/ ná pytánie/ coby cżynić mieli/ ták mądrze y opátrznie Ian odpowieda: [...] CzechRozm 254.

pytający się o czym (2): CzechRozm 254; álić mężowie/ ktorzy od Korneliuſzá byli poſłáni/ pytáiący ſię o domu Symonowym/ ſtánęli v wrot. WujNT Act 10/17.

α. W funkcji rzeczownika (2):

[pytający się na co: iż [cesarz] na kożdy rok położy cztery pany z dworu swego na cztery strony swej ziemie, aby opatrywali, jeśli by się gdzie jakiemu ubogiemu krzywda działa od pana jego. [...] A ci panowie posłowie przezwani są harforidi, jakoby pytający się na gwałt. PamJancz 125.]

pytający się o co (1): Ale też y Fáryzeuſze y inſze o co ſię pytáiące ták odpráwował [Jezus] CzechEp 121.

pytający się o czym (1): Będąc iednák záwżdy gotowi dáć pocżet tey nádźieie ktora w nas ieſt/ káżdemu o niey ſię pytáiącemu. CzechEp 12.

Cf PYTAĆ SIĘ

KW, (PP)