• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych.

Drugą funkcją nawiasu w części gramatycznej jest oznaczanie fakultatywnych cząstek wyrazu, tj. takich, które będąc dla rozpatrywanego właśnie zagadnienia zjawiskiem drugorzędnym, mogą w danej formie występować lub nie, np. przedrostek sup: (na)- przy omawianiu tematu stopnia wyższego (por. 64.c.) lub końcówka odmiany złożonej przy omawianiu zjawisk fonetycznych rozkładających się niezależnie od złożoności lub niezłożoności formy przymiotnika czy imiesłowu, np.:

błogosławion(y), bogosławion(y).

Unikamy jednak stosowania nawiasu w tej funkcji tam, gdzie mógłby on być mylnie odczytany jako sygnalizujący dźwięki o niewiadomej artykulacji (por. 39.), a zwłaszcza w wykazie form fleksyjnych.