[zaloguj się]
[pdf]

BEZPRAWNIK (2) sb m

bez- (1), beſ- (1).

Fleksja

N sg bezprawnik (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Człowiek postępujący wbrew prawu, niesłusznie, niesprawiedliwie (2): Káżdy duch ktory nie wyznawa iż Iezus chriſtus przyſzedł w ćiele/ z Bogá nie ieſt: á ten ieſt (duch) Antychriſtow. Y obiáwion będźie on bezpráwnik ktorego Pan zágłádźi duchem vſt ſwoich/ á świętym przyśćiem ſwoim ſkáźi. CzechEp 322, 355.

KN