Koleżanka AN nieodmiennie poleca rady Księdza Kanonika: 

„Przysmak czasu powietrza nazdrowszy jest szczaw z octem, gdy czas po temu. Zimie może używać soku albo powidł wiśniowych i inszych kwaśnych albo cierpkich z mocnym octem, który gdy i do inszych potraw będzie przymieszan, barzo ciało od skażenia krwie broni, tego jednak strzegąc, aby przeto żołędek nie był zatwardzony. Gorczyca, czosnek, cybula i insze gorące przysmaki w ten czas mają być zaniechane.”               [H. Powodowski, Recepta duszna i cielesna przeciw powietrzu morowemu,  F2v-F3]

Ilustracja na odwrocie strony tytułowej wyraźnie wskazuje na wielką aktualność jego porad.                                                Czyżby koronawirusy znano już w XVI wieku?J

A dla tych, którym mało polecanych wcześniej lektur, mamy nową porcję:

Anton Schneeberger (przekł. Jan Antonin), Książki o zachowaniu zdrowia czlowieczego od zarazy morowego powietrza, Kraków 1569.

Piotr Umiastowski, Nauka o morowym powietrzu na czwory księgi rozłożona, Kraków 1594.

oraz (stale, wciąż od nowa)  tom 38 Słownika polszczyzny XVI wieku.

U FANFARY U

Słownik polszczyzny XVI wieku ma zaszczyt zaprosić do lektury

TOMU 38 (S – SIEWO)

zeszyt 1.

zeszyt 2.

zeszyt 3.

Trafisz tam także zaglądając do zakładki wersja cyfrowa

Jako że choroby przyrzutne nękają ludzkość od wieków i na czas obecnej polecić możemy mądrości przodków, choćby nawet dotyczyły innych niż obecna epidemij: 

Maciej Miechowita, Contra saevam pestem regimen accuratissimum

Maciej Miechowita, Conservatio sanitatis

Stefan Falimirz, O ziołach i o mocy ich (czyli FalZioł, zwłaszcza rodział V)

Marcin Ruff(us) z Wałcza, Epitome opusculi, to jest gruntowna i ostateczna sprawa o pestilencji

Hieronim Powodowski, Recepta duszna i cielesna przeciw powietrzu morowemu (z rekomendacji koleżanki AN)

Dzięki wnikliwości badawczej i skrupulatności koleżanki AĆ korygujemy błędną atrybucję w wykazie źródeł Słownika.

Niniejszym znika skrót MrowPieś, a wprowadzony zostaje StawPieś.

Poniżej dowody: karta tytułowa naszego kanonicznego tekstu: Pieśń ... na wesele ... pana Jana Kostki z Stymbarku, Kraków 1556 (egzemplarz Biblioteki Czartoryskich, sygn. Cim. 1632 I) oraz fragment Nowego Korbuta poświęcony Stawickiemu (NK, Warszawa 1965, t. 3, s. 289).

Słownik polszczyzny XVI wieku hucznie obchodzi

(wzmożoną pracą nad hasłami, oczywiście)

swoje święto państwowe,

Dzień Nauki Polskiej.

Naszą radość wzmaga fakt, że ustanowiono je w rocznicę urodzin pewnego sławnego toruńczyka, którego najsłynnejsze dzieło opublikowano w XVI wieku: