[zaloguj się]
[pdf]

BĘK (1) sb m

Fleksja

N sg bęk.

Sł stp brak, Cn s.v. bęczenie, Linde bez cytatu: bek.

Wyraz dźwiękonaśladowczy; bęk, głos wydawany przez bąka (ptak i owad): A zátym wnet od około ſtoiących były ſłyſzáne gwałtownych rázow y bicia trzaſki/ y kołátánia/ y częſte niewiedzieć od kogo ięki/ pęki/ ſteki/ (marg) Ięk/ pęk/ ſtęk/ męk/ bek [błędnie zam.: bęk]/ słowá Mazoweckie. (‒) StryjKron 350 marg.

Cf BECZENIE, 1. BEK, BEKANIE, BĘCZENIE

KN