[zaloguj się]
[pdf]

BĘKARCIĘ (3) sb n

a jasne.

Fleksja
pl
G bękarciąt
A bękarcięta
I bękarcięty

pl G bękarciąt (1). ◊ A bękarcięta (1). ◊ I bękarcięty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVII w.

Dem. od „bękart” ‘dziecko nieprawego łoża, nieślubne, bastard’ (3): w Plebániey bękárćiąt pełno OrzRozm H2v; Dionysia — Kiermaſz, mieſsopuſtij gdi ſzie ono popij na iedne niſzą ziezdzaią, ij do iedneij karczmij, z ſwimij kucharkamij ij bękarcietij. Calep 326b; iuż ſławę y dobrá zepſuie do ſzcżętá/ Ieſli Páni vcżynna rodźi bękárćiętá. KlonWor 59.

Cf [PĘKARCZĘ]

KN