![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [BĘKARTA] | Następne hasło: [BĘKARTOWY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BĘKARTKA (3) sb f
Oba a jasne.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | bękartka | |
| A | bękartkę | |
| I | bękartkami |
sg N bękartka (1). ◊ A bękartkę (1). ◊ pl I bękartkami (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów).
Znaczenia
Córka nieprawego łoża, nieślubna (3): pusćiły też były [Amazonki] y o ſobye tę wyesć/ iż ich przodek myał być Mars/ s kthorego ſye ony myáły vrodzić/ á to dla thego áby poſtronne nácyie nye rozumiáły ye być bękártkámi. GliczKsiąż B5v; Ceſarz mu dał zá małżonkę corkę ſwoię Márgáretę bękárthkę BielKron 208, 212v.
KN