[zaloguj się]
[pdf]

BIELMOWY (1) ai

Fleksja

A pl subst biélmow(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „bielmo”; pokryty bielmem, chory na bielmo, dotknięty bielmem:
Wyrażenie: »oczy bielmowe«: Zołć też pomoże ná ocży bielmowe, gdy ie ią pomáżeſz. BielKron 97v.

LZ