[zaloguj się]
[pdf]

BLASZKA (20) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N blaszka
G blaszki
A blaszkę blaszki
I blaszką

sg N blaszka (9). ◊ G blaszki (5). ◊ A blaszkę (1). ◊ I blaszką (2). ◊ pl A blaszki (3).

Sł stp notuje, Cn s.v. blacha cienka, Linde XVIII w.

1. Dem. od „blacha”; bardzo cienki płat metalu; bracteola, lamella Mącz, Calep, Cn; bractea, lamnula, sublamina Cn (8): Ieſtliby był w gorączoſci wielkiey, Tedy wziąć tyzannę/ á rozpalaiącz blaſzki złote: gaſić w niey á to mu dać pić. FalZioł V 67v, III 34c, V 62v; HistAl C2; Bracteola, Miękuſieńka á cieńká bláſzka. Mącz 26d, 183b; Lamella ‒ Blaſzka. Calep 579b, 138a.
2. Część składowa przyrządu albo narzędzia mierniczego niwelacyjnego (12): Ná tym ſznurze/ ma być Bláſzká záwieſzóna práwie w śrzodku ſznurá/ y ná kóńcu może. Strum B4; Abowiém kiedy na ſznurku záwieśiſz Bleyczyk vwiązány v Bláſzki/ tedy ſznurek ma być w Réźie/ y ma zákrywáć onę dźiurkę która będźie w kóńcu Bláſzki. Strum C, B4, B4v [5 r.], C, C2 [2 r.].
Szereg: »synwaga a blaszka na sznurze«: A wſzákóż miedzy wſzyſtkimi miárámi/ to napewnieyſza/ Wodá: zwłaſzczá w Polu á w Leśie/ z Synwagą á Bláſzką na ſznurze. Strum C4v.

KN