[zaloguj się]
[pdf]

BŁAŹNICA (9) sb f

Pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
N błåźnica
D błåźnicy
V błåźnico

sg N błåźnica (4). ◊ D błåźnicy (3). ◊ V błåźnico (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Komediantka, aktorka, kuglarka, tancerka; ludia, mima, mimula Mącz (3): Ludia, Błaznicá. Mącz 199a; 221d [2 r.].
2. Kobieta zachowująca się niepoważnie, błaznująca; tu: w przen (6): Nieprzeczyw ſię tey blazniczy [sumieniu] Bowiem tak czynyly wſytczy. RejKup i6v, i4, Kv, k6, m5; Fortuna rádniey ieſt wicher á niżeli wiátr: [...] Raz pogodna/ drugi raz ſzalona y nieſtátecżna/ raz matká/ drugi raz mácocbá/ [...] raz kroluie/ drugi raz żebrze/ raz páni/ drugi raz błaźnicá. KlonFlis B.

KN