[zaloguj się]
[pdf]

BŁOCIĆ (2) vb impf

Tekst nie oznacza ó; prawdopodobnie o jasne.

Fleksja
inf błocić
indicativus
praes
pl
2 błocicie

inf błocić (1). ◊ praes 2 pl błocicie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIIIw.

Pomazywać błotem; przen: Obelżywie (w polemikach religijnych) o mazaniu śliną i oliwą przy obrzędzie chrztu u katolików (2): iáko ie [dziatki] błoćićie/ ſolićie/ w tzepki vbieraćie KrowObr 83; O wy prośći niebożątká/ ktorzy ſwoie Dziatki/ tym ſmrodliwym/ y záklętym Oleiem/ dopuſztzaćie ſmárowáć/ błoćić/ y ſolić KrowObr 83v.

Formacje pochodne: ubłocić, ubłocić się.

LZ