[zaloguj się]

BŁOTARZ (1) sb m

Fleksja

G pl bł(o)tårz(o)w.

stp, Cn, Linde brak.

Mażący błotem; przen: Obelżywie (w polemikach religijnych) o księdzu katolickim mażącym śliną przy obrzędzie chrztu: A przeſto vćiekayćie co nadáley możećie/ od takowych Oleiarzow/ Błotharzow/ y Solarzow. KrowObr 84.

LZ