Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BOCHEŃSKI

Następne hasło: BOCHNEK »

BOCHNAR (1) sb m

Fleksja

A pl b(o)chnary.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Znaczenia

Nazwa monety wywodząca się od nazwiska F. Bonara (według Niesieckiego Bonarów – dostawców srebra do mennicy królewskiej ‒ zwano też Bochnarami)

Nazwa monety wywodząca się od nazwiska F. Bonara (według Niesieckiego Bonarów – dostawców srebra do mennicy królewskiej ‒ zwano też Bochnarami): Ociec workow potrząſa przebiera bochnáry/ Bo podobno płátnieyſze tám będą táláry. RejWiz 90.