[zaloguj się]
[pdf]

BORGOWAĆ (8) vb impf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf borgować
indicativus
praes
sg
3 borguje
praet
pl
3 m pers borgowali
fut
pl
3 m pers będą borgować

inf borgować (4). ◊ praes 3 sg borguje (2). ◊ praet 3 pl m pers borgowali (1). ◊ fut 3 pl m pers będą borgować (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Dawać na kredyt, pożyczać komu; in diem dare Mącz; alicui fidem argenti habere, credere Cn (6): In diem dare. Borgować. Mącz 88c; GostGosp 50.

borgować komu (4): co wádzi ſkoſſtowáć Owa nam będą borgowáć RejRozpr H3v; HistLan F6; KuczbKat 329; GostGosp 40.

Szereg: »nie pożyczać ani borgować«: Kmiotkowie pácholikom dworſkim/ [...] nie máią nie pożycżáć áni borgować GostGosp 40.
W przen (1): Niechże mię tedy kto chce iák racży ſzácuie/ Wſzák wiem iż ludzki ięzyk mędrſzym nie borguie. HistLan F6.
2. Brać na kredyt, pożyczać od kogo, korzystać z czyjegoś zaufania (2): Borgowánie Alienam fidem ſequi, borgowáć. KlonFlis Ev marg.

borgować czego: A ktory [kmieć] chleba borguie/ táż winá. GostGosp 30.

Formacje pochodne: wyborgować, zaborgować się, zborgować, zborgować się.

Cf BORGOWANIE

KN