[zaloguj się]
[pdf]

BOROWY (4) ai

Oba o jasne.

Fleksja
sg
m A f Aborową
Iborowym I
pl
N m pers borowi
A subst borow(e)

sg m I borowym (1). ◊ f A borową (1). ◊ pl N m pers borowi (1). ◊ A subst borow(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Przymiotnik od „bor”; w borze rosnący, do boru należący (4):
Przysłowie: Idem autem significat floccifacere aliquem, Zá mało ſobie wáżić/ Zá borową ſzyſzkę kogomieć. Mącz 131a; Niebieſka Goſpodyni nie chce towárzyſzki/ A nie ſtoią iey gniewy zá borowe Szyſki. Prot C3.
Wyrażenie: »dział borowy«: Zagozdzie, ktore mialo bycz na poly, to mi panovie zakrili dzialem Borowym ZapWar 1551 nr 2684.
a. W bartnictwie (1):
Zestawienie: »praktyk borowy« = osoba pracująca w wydzielonej dla bartników części lasu, tzw. borze; ławnik w sądzie bartnym: Więc też pſzcżelne złodźieyſtwo/ y miodowych dźieni Wydźieránie/ náſz bártnik świętokrayctwem mieni. [...] Y ogniem też to karzą práktycy borowi; Iák bywaią karáni świętokraycy owi. KlonWor 11.

KN