Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BROG

Następne hasło: [BROICIEL] »

BROGOWY (5) ai

Teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	brogowy	n	N
m	A		n	A	brogow(e)

pl
N	m pers	brogowi
G		brogowych

sg m N brogowy (1). ◊ n A brogow(e) (1). ◊ pl N m pers brogowi (2). ◊ G brogowych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

I. Przymiotnik od „brog” (4)
II. W funkcji rzeczownika: podatek, danina od brogów, stogów zboża lub siana (1)

I. Przymiotnik od „brog” (4):

Wyrażenie: »minister brogowy« = pogardliwie, obelżywie: należący do zboru wyznania protestanckiego (2): ſnadź teraz w Krákowie ieden Miniſter Brogowy/ vcżynił publice zakon żydowſki ReszList 183, 185.

Szereg: »zborowy i brogowy«: Heretycy toż piſmo ná ſwą ſtronę ćiągną/ y ſwych kácerſkich/ zborowych/ y brogowych, wiecżerziy/ piſmem tákże podpieráią ReszPrz 17.

W przen (1):

Wyrażenie: »brogowy Baal«: dálakoby inſzą faciem rerum tu W. M. widźiał/ niż ią W. M. niekiedy wypiſowáli oni Báłwáni Szwáycárſcy/ álbo Tygurſcy/ álbo Brogowi Báálowie ReszList 153.

II. W funkcji rzeczownika: podatek, danina od brogów, stogów zboża lub siana (1): [Cesarze, Krolowie, Książęta] mvſzą ſpoddanych ſwoich/ nieſnoſne czła/ pobory/ cżopowe/ rogowe/ Stołowe/ domowe/ Słodowe/ brogowe/ y ine podatki wyciągać SeklWyzn Gv.