[zaloguj się]

BRUKARZ (1) sb m

Fleksja

N sg brukårz.

stp, Cn notuje, Linde XVI (ten sam przykład) i XVIII w.

Człowiek zajmujący się ciosaniem kamieni; lithostrota Cn: Faber lapidarius, Brukarz álbo ten który kámienie cieſze. Mącz 113a.

KN