[zaloguj się]
[pdf]

BRYKAĆ (4) vb impf

Fleksja
inf brykać
indicativus
praes
sg
2 brykåsz
3 brykå

inf brykać (2). ◊ praes 2 sg brykåsz (1). ◊ 3 sg brykå (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVIII w.

1. Biegać w podskokach, wierzgać; apolactizare, recalcitrare Cn (2): máły ielonek ſie báwi/ [...] á bryka po leśie GórnTroas 40.
W przen (1): [Fortuno] Ty płochymi koły cżáſy iák chceſz mykaſz/ Co dobrym z rąk wydrzeſz tymże złe potykaſz/ Wſzyſtkoć wſzędy rowno/ więc też śmiele brykaſz. RybGęśli Bv.
2. Przekraczać nakazy, ograniczenia, buntować się (2): popiliśćie ſię tu Wolnośćią/ y iuſz brykáć poczynáćię/ ná te ktorży was popoili. GórnRozm D4; Gdy kto pocżnie przewodźić/ pocżnie brykáć ſrogo. RybWit B3v.

KN