![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: BUJAWKA | Następne hasło: BUJEN » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BUJAWY (2) ai
a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | bujawy | n | N | bujaw(e) |
sg m N bujawy (1). ◊ n N bujaw(e) (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Unoszący się wysoko, latający wysoko; przen: Znakomity, ambitny (2): LVkowſkich to záprawdę/ gniazdo nie podleyſze/ Acżgdy ptaki zbieráią/ zoſtáwuią mnieyſze. Y bywa Więc latácżyk/ buiáwy s tákiego RejZwierz 77; SWięćickich to buiáwe/ záwżdy gniazdo było RejZwierz 83v.
ZZie