[zaloguj się]
[pdf]

BUNTOWAĆ SIĘ (16) vb impf

sie (11), się (5).

a oraz o jasne.

Fleksja
inf buntować się
indicativus
praes
sg pl
2 buntujesz się
3 buntuje się buntują się
praet
sg
1 m -m się buntowåł
3 m buntowåł się
fut
pl
3 m pers będą się buntować
conditionalis
pl
3 m pers by się buntowali

inf buntować się (3). ◊ praes 2 sg buntujesz się (1). ◊ 3 sg buntuje się (1). ◊ 3 pl buntują się (6). ◊ praet 1 sg m -m się buntowåł (1). ◊ 3 sg m buntowåł się (2). ◊ fut 3 pl m pers będą się buntować (1). ◊ con 3 pl m pers by się buntowali (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

1. Występować przećiwko ustalonemu prawu, porządkowi; podnosić bunt, spiskować; rebellare, tumultare, turbare Cn (14):

buntować się przeciw komu (8): Amáziaſz kápłan w Bethel oſkárżył go iż ſię buntowåł przećiw Ieruzálem. BibRadz Am 7 arg; BielKron 221; bacząc to Tátárowie rozdzielenie woyſká/ pytáli zbiegow coby to było? powiedzieli: iż ći buntuią ſie przećiw Alexándrowi. BielSpr 42; GórnDworz Hh8; KochPs 4, 29; NiemObr 11, 21. Cf »buntować się a rozruch czynić.

buntować się na kogo (5): LubPs ee4; WVlpian Ceſarz Surrę miał/ ktoremu dufał/ Drudzy mu powiedzyeli/ iż ſie nań buntowåł. RejZwierz 10v; przełożyć y przypomnieć mogę: ponieważ ſię też y ná was zmawiáią/ gotuią/ buntuią/ oſtrzą teráźnieyſzy kácerze ReszPrz 8; ich ſpitaicie dlatzego ſie na was buntuija PaprUp Kv; OrzJan 10.

buntować się w czym: Gdyż też w zacnośći Dworu záwſze ſie buntuieſz. PaxLiz E.

Szereg: »buntować się a rozruch czynić«: będą też bez chyby śilnieiſzy: ták iż áni bogátym/ áni vbogim/ rozwieść ſie nie dopuſzcżą/ iżby ábo przećiwko pánu/ ábo przećiwko vrzędom buntowáć ſie/ á rozruch w ziemi cżynić mogli. GórnDworz Hh8.
2. Sprzymierzać się z kim, zawierać sojusz [z kim] (2): A ſnadź y s poſtronnemi [panowie] czáſem ſie buntuią RejZwierz 22; Acżem ſyn twoy/ wżdym ſię z przećiwnym buntował. GrabowSet R4v.

Formacja pochodna: zbuntować się.

KN