[zaloguj się]
[pdf]

BURSOWAĆ (3) vb impf

Fleksja
inf bursować
imperativus
sg
2 bursuj

inf bursować (2). ◊ imp 2 sg bursuj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów).

1. Mieszkać w bursie, internacie [bursare Łac śr] (1):
Szereg: »studować albo bursować«: Abowimći wyelka tego potrzebá yeſt/ bo nye do ſámey ſmyerći ma ſtudowáć álbo burſowáć/ iż ſie dla thego vcżył/ áby ſwą náuką pożytecżnem ſie sſtał GliczKsiąż O.
2. Przestawać, obcować, zadawać się (2): Nie burſuy z zazdrośćiwym choć ſie ſam przymawa/ Bo táki ſercá ſwego z vſty nie zrownawa. BielKom C2; LubPs Kv.

KN