[zaloguj się]
[pdf]

BURTNIK (1) sb m

Fleksja

A pl burtniki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Wróżbita, wieszczbiarz:
Szereg: »mag albo burtnik«: Wyſzedwſzy bieżał miedzy Perſyany/ y widząc niektore Magi álbo burtniki proznośćiam onjm/ y Djabelſkim zabobonom ſłużące: káráć ich począł powiádáiąc: żem ia teſz był tákże w tych błędach/ [...] á temi ſię Dyabelſkimi kuglárſtwy y omamienim brzydzę SkarŻyw 74.

Synonimy: mag, wieszczek, wrożbita, wrożek.

Cf BUTR

KN