[zaloguj się]
[pdf]

BURY (9) ai

Fleksja
sg
mNbury fNbur(a)
Abur(e)go A
Vbury V
pl
G burych

sg m N bury (3). ◊ A bur(e)go (1). ◊ V bury (1). ◊ f N bur(a) (1). ◊ pl G burych (3).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII w.

Ciemnoszary z odcieniem brunatnym, szarobrunatny; burrhus Mącz (9): Burrhus, antiqui dicebant Ruffum Festus: Liſowáty, Bury. Mącz 28b.
Wyrażenie: »bury kot; kot bury« (2 : 1): GórnDworz O6; Nagrobek kotowi. POkiś ty/ bury koćie/ ná myſzách przeſtawał/ [...] Byłeś w łáſce v ludźi KochFr 117; CzahTr K4v.
Szeregi: »siny, bury«: Wierći ſię: [złodziej] rzecżą mieni: twarz/ iáko v kurá Indyiſkiego podgárłek/ iuż śina/ iuż burá. KlonWor 3.

»szary, (abo) bury« (3): Ták powieda Biſkup/ myć ludzi grzechow odpuſztzenia/ [...] nie w imię kápic ſſárych/ ábo burych ále w imię naſwiętſze Kryſthuſowe vtzemy KrowObr 51v, 133, 150v.

a. Ponury, posępny (1): Hámuy z gory/ Szánuy ſkory/ Puść zá gory/ Szpetne chmury/ Bo ſwiát bury/ Szuka dury RejZwierc 29.

KN