[zaloguj się]
[pdf]

CENSURA (2) sb f

e jasne.

Fleksja
sg pl
A censurę censury

sg A censurę (1). ◊ pl A censury (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Kontrola zgodności jakiegoś twierdzenia lub nauki z głoszonymi (przez Kościół) zasadami przez powołaną do tego władzę; censura, castigatio, iudicium Cn [censura – censoris officium – urząd szacowniczy Mącz 47a; censura ‒ urząd sprawujący obyczaje Calep; karanie, kaźn; popis ludu; obyczajów złych ganienie, szczypanie, karanie; rozsądek o czym uczyniony; rozsądek surowy; zdanie ‒ censura Cn] (1): Aleć bez wątpienia y tę moc y Cenſurę nád tymi Conciliámi/ ktorych nieprziymuiećie ſtądże maćie/ ſkąd y Trideyte y Anábáptiſtowie y ini Kácerze máią WujJud 73.
2. praw. Kara (1): álbo którzyby monitie/ cenſury [censuras JanStat 198]/ álbo vbliżenia y ſequeſtry dla niezápłácenia penſiy od kogóżkolwiek dánych dopuſczáli álbo exequowáli SarnStat 924.

FP