[zaloguj się]
[pdf]

CEREMONIJALNY (6) ai

Prawdopodobnie oba e jasne (tak w ceremonija); -a- (5), -å- (1); -a- CzechRozm, WujNT (2), SkarKaz; -a- : -å- NiemObr (1 : 1).

Fleksja
sg
f Gceremonijaln(e)j
pl
N subst ceremonijaln(e)
G ceremonijalnych
I m ceremonijalnymi
L ceremonijalnych

sg f G ceremonijaln(e)j (1). ◊ pl N subst ceremonijaln(e) (1). ◊ G ceremonijalnych (2). ◊ I m ceremonijalnymi (1). ◊ L ceremonijalnych (1).

Sł stp brak, Cn s.v. ajenda, Linde XVII – XVIII w.

Przymiotnik od „ceremonija”: mający charakter ceremonii, uroczysty, obrzędowy [obrządkowy, obrządkom służący ‒ cerimonialis Cn] (6): Tá záś náuká nowego tego przymierza/ [...] miáſto też zwierzchowney ſłużby Bożey ceremoniálney/ wnętrzną duchowną [...] záleca CzechRozm 111v; WujNT 533; iż vſtáwy zakonne v Moyzeſzá ná troię ſię dźieliły. Iedny ceremoniálne/ ktorych było bárzo wielo SkarKaz 311a.
Wyrażenie: »ceremonijalne zabobony, zabawki« [szyk 1 : 1] (1 : 1): Otoż mamy ſummę podánia Apoſtolſkiego/ ktory ſię nie báwił/ ceremoniálnymi zabobony/ ále prawdźiwą náuką NiemObr 77, 9.
Szereg: »ceremonijalny i sądowy« (1): Páweł mowi: [...] sſtáliśćie ſię ſługámi ſpráwiedliwośći. K temu w wyſwobodzeniu od iárzmá ceremoniálnych y ſądowych przykazań zakonu ſtárego WujNT 661.

Synonim: uroczysty.

DM