[zaloguj się]
[pdf]

CHAOS (1) sb n a. m

Fleksja

A sg chaos.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.

Według pojęć starożytnych pierwotna bezkształtna materia, z której powstał świat [chaos ‒ zamieszanie wszystkich rzeczy wespołek, skąd elementa a żywioły i insze wszystki rzeczy początek swój mają, jako poetowie o tym piszą. Mącz 51a; chaos ‒ mieszanina Calep; mieszanina, rzeczy pomieszane; pomieszanie, zamieszanie; przeciąg placu abo czasu; zamieszanie – chaos Cn]: Bog ná pocżątku gdy niebo y źiemię Stworzył [...]: Rozdźielił Chaos ná cżtery oſády Z ſwey Boſkiey rády. KlonFlis B4.

KW