[zaloguj się]

CHODZIWY (1) ai

Fleksja

G sg n chodziwégo.

stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) ‒ XVII(XVIII) w.

Nadający się, dobry do chodzenia, biegania [o koniach]: Zda ſie coś chodźiwégo/ bo ogonem wierći. WyprPl B3.

ZZa