Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [CIELNOŚĆ]

Następne hasło: 2. CIELNY »

1. CIELNY (2) ai

e prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja

sg
f	A	cielną

pl
A	subst	cieln(e)

sg f A cielną (1). ◊ pl A subst cieln(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „cielę” (2)
- 1. Ciężarna (o krowie) (1)
- 2. Wkrótce po ocieleniu (1)

Przymiotnik od „cielę” (2):

1. Ciężarna (o krowie); fetus, fordus hordus), praegnans Cn (1):

Wyrażenie: »krowa cielna« (1): Syriani chwaliliGołębie. [...] Tenedowie Krowę cielną/ y ſłużyli iey przy porodzeniu BielKron 24.

2. Wkrótce po ocieleniu (1):

Wyrażenie: »krowa cielna« (1): Włożyli ią [Arkę] tedy ná nowy woz á záprzęgli dwie krowie cielne [et duas vaccas foetas Vulg 1.Reg 6/7]/ [...] á cielętá ich domá záwárli BielKron 63.

Cf CIELĘTNY, 2. CIELISTY