[zaloguj się]
[pdf]

CIEMIĘ (29) sb n

-e- (28), -ę- (1).

e jasne.

Fleksja
sg
N ciemię
G ciemienia
A ciemię
I ciemieni(e)m
L ciemieniu

sg N ciemię (7) [w tym: -ą (4)]. ◊ G ciemienia (2). ◊ A ciemię (11). ◊ I ciemieni(e)m (4). ◊ L ciemieniu (5).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Wierzch, najwyższa część czaszki; głowa; vertex, sinciput, summitas, tiringa BartBydg; bregma Calep; vertex capitis Cn (29): anym zadal yemv dw ranv yeney krwavey nathcziemyenyem wglową yego ZapWar 1518 nr 2205; Sinciput, dr. anterior pars capitis, skron, cyemyą BartBydg 144, 159b, 168b [2 r.]; Znamionuie bolenie w ciemieniu głowy FalZioł V 7, I 88b, 93d, 111d, 118d, V 5v (12); RejZwierz 15v; BielKron 63; Oczko 16; Bregma — Cziemię. Calep 138b; LatHar 298; ZbylPrzyg A2.
W przen (5): Synowie też Nofowi y Tháchpáncheſowi: ćiemię [verticem] twoie zetrą. BudBib Ier 2/16, Deut 33/16; KlonŻal B4, D4v; Krotochwile o źiemię/ Gdźie iuż tak słábe ćięmię/ Ze podluchny przypadek wiecżną ſtratą kłádźie RybGęśli C4.
a. Smuga brodawkowata zwykle czerwona umieszczona nad oczyma ptaków (tu cietrzewia) (1): Zdybie cżáſem Cietrzewiá z cżerwonym ćiemieniem KlonWor 35.

AL