[zaloguj się]
[pdf]

CUDZOŁOŻYĆ SIĘ (3) vb impf

się (2), sie (1).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w cudzołożyć).

Fleksja
inf cudzołożyć się
praet
sg pl
3 m m pers cudzołożyli się
f cudzołożyła się m an

inf cudzołożyć się (1). ◊ praet 3 sg f cudzołożyła się (1). ◊ praet 3 pl m pers cudzołożyli się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Mieć stosunek cielesny z cudzą żoną lub mężem; tu przen: odstąpić od prawdziwej wiary, uprawiać bałwochwalstwo (3): Zem ia to widźiał/ á iż dla thych wſzytkich przycżyn/ przez kthore ſię tá nierządnicá Izráelſka cudzołożyłá [quibus fornicata est]/ opuſćiłem ią BibRadz Ier 3/8.

cudzołożyć się z kim (2): Ale oni áni Sędźiow ſwych nie ſłucháli/ owſzem ſie cudzołożyli z bogi cudzymi [fornicati sunt post Deos alienos]/ kłániáiąc ſie im BibRadz Iudic 2/17, 4.Esdr 15/46.

Formacja pochodna: scudzołożyć się.

AL