[zaloguj się]
[pdf]

CYGAŃSKI (10) ai

a jasne.

Fleksja
sg
mNcygański fNcygańskå
Dcygański(e)mu D
Icygańskim Icygańską
pl
N subst cygański(e)

sg m N cygański (1). ◊ D cygański(e)mu (1). ◊ I cygańskim (3). ◊ f N cygańskå (3). ◊ I cygańską (1). ◊ pl N subst cygański(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XIX w.

1. Przymiotnik od „Cygan” ‘członek plemienia’ (8): Napierwey ſie rodzay Cygáńſki v nas y w Niemcech vkazał/ lud proznuiący/ chytry/ táiemny/ plugáwy/ dziki cżarny/ wiáry áni poſthánowienia niemáiąc BielKron 261v; RejZwierc 185v; A zaż ten/ co ſię o błądzącego brátá ſtára/ onego piekielną hydrą názywa y niedźwiadkiem? á zaż leśną y dźiką beſtyą y niemotą? azaż Sląſkim y Cygáńſkim mieſzáńcem CzechEp 96, 63, 126; CzechEpPOrz *3v; Więc też Chiromantia, práktyká Cygáńſka/ Właśćiwa zaboboná zda mi ſię Pogáńſka. KlonWor 7; Zabáwy Cygáńſkie. KlonWor 7 marg.
2. Krętacki, oszukańczy (2): Nie przywodź ludźi ná to/ ſwoim ſłowem płonym/ Y namową Cygáńſką/ ſumnieniem przeſtronym/ Zeby przyſtáli ná fałſz z vymą ſwoią znácżną KlonWor 67, 68.

MM