[zaloguj się]
[pdf]

CZ (24)

cz (13), ċ (3), cż (2), c̀ (2), ç (2), cż (1), ć (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu oraz XVI w. (trzy z tych samych przykładów) s.v. c.

Znak graficzny na oznaczenie głoski č (24): Ia záśię mówiąc o tych literách, to wprzód powiém: że ſą niktórzy, á wiele tákich, co mimo to dwoie /cc/ y mimo cz / tákié, vżywáią ieſcze punktu miąſzégo nád cz/ ták cż/ niewiém dla czego: ponieważ /cz/ ſámo bez punktu, znáczy tóż co z punktem: Ná przykład, cegłá przez gołé c/ ćiáło przez ć/ á czoło przez cz: gdźie to cz/ ináczéy iuż brzmi, niż któré z owych dwu JanNKar E2, E2, E2v [8 r.], G2v [2 r.], H3v [4 r.]; JanNKarKoch G2v, G3; Otoſſ w naſchym piſmie podle c. poſpoliczie kladą z. literę literze c. przecywną/ bo z. litera/ ieſt litera dupla ſtych dwoch liter ſloſchona ſ. d. a coſs to za ć bęndzie/ gdy miaſto ćemv/ poloſchys/ czemu? JanNKarOrz F3v.

Cf CC

ZZa