[zaloguj się]
[pdf]

CZACZ (8) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg
G Czåcza
A czåcz
I Czåcz(e)m
L czåczu

sg G Czåcza (1). ◊ A czåcz (2). ◊ I Czåcz(e)m (1). ◊ L czåczu (4).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn: czadz, Linde XVI – XVII w.

1. Drobne przedmioty rzucane jako dar w tłum; missilia, res missiles, stips Cn (3): przez długi cżás łápáły przed ſobą onego páná/ iáko dzieći orzechy w cżacżu. GórnDworz M8v.
Przen (1): Ná koniec niefortuná/ álbo ſmierć przypádnie/ To drugi/ choćby nierad/ czacz porzući ſnádnie. KochFr 40.
Zwrot: »w czacz puścić« (1): Vſuto też było ná rynku wielką kupę owſá/ przed Rzymſkim domem/ w ktorą kupę Kſiążę Sálkie Wyborca koniem wſkocżył/ á mácą ſrebrną ſtrychuiąc ſtrychem ſrebrnym ludziom rozmierzał/ poki z koniá mogł doſiąc/ á oſtátek wolno wcżacż puśćił/ gdzie fie też nie iednemu włep doſtáło BielKron 331.
2. n-loc (5): Item wyznal ze przed Rokiem v Zegrza na polyu thu nad poznanyem konya Cziſſawego vkradll, kthorego wglynſkv nyedalieko czacza yachnikovi Staremv za ſzyedm wyardunkow przedall LibMal 1543/73; A thą Ianowi Rznynczy wCzaczu za wyardunkow ſcheſſcz przedal LibMal 1543/73v, 73, 73v [2 r.].

ZZa