Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: CZAPLA

Następne hasło: [CZAPNICKI] »

CZAPLI (2) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	czapli

sg m N czapli (1). ◊ I czaplim (1).

Sł stp (aneks) (?) notuje, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „czapla” (2)
- 1. Właściwy czapli; tu przen: długi i spiczasty (1)
- 2. n-loc (1)

Przymiotnik od „czapla” (2):

1. Właściwy czapli; tu przen: długi i spiczasty (1):

Wyrażenie: »czapli nos« (1): Vrodzi ſie gárbáty/ drugis Cżáplim noſem/ A drugi s Swinim pyſkyem á z Zorawim głoſem. RejWiz 128.

2. n-loc (1):

Zestawienie: »[Ostrow] Czapli« (1): Ośmći oſtrowow ná drodze záśiędźie/ Niż ſzkutá do wrot piekielnych przebędźie. Nieſzewká pierwſzy/ Gorſki zá nim krocży/ Wiſłęć záſkocży. Cżápli záś trzeći/ Bobrzy cżwarty zá nim. KlonFlis G2v.

ZZa