[zaloguj się]
[pdf]

CZYNIAĆ (12) vb impf

Fleksja
praet
sg pl
1 m -m czyniåł m pers
2 m -ś czyniåł m pers
3 m czyniåł m pers czyniali

praet 1 sg m -m czyniåł (2). ◊ 2 sg m -ś czyniåł (1). ◊ 3 sg m czyniåł (2). ◊ 3 pl m pers czyniali (7).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Iter. od „czynić”:
1. Działać, robić, wykonywać, zajmować się czym; actitare, factitare Cn (11):

czyniać co (4): RejKup g7V; A to co przed tym cżyniał Bog przez Anioły nápocżątku: toż potym przez ludzi niektore wykonywał. CzechRozm 45; wolą ná tych ſwoich krwią ſię ludzką páſtwiących páſterzách przeſtáwáć: y wolą to z nimi cżynić/ co tylko ſámi niewierni y niezbożni pogánie cżyniáli CzechEp 43.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Bom też to co teraz klechowie cżynią y dzwonikowie/ ia z drugimi przedtym cżyniał CzechEp 66.

a. Zastępuje czasownik wyrażony w zdaniu poprzednim (7):

W połączeniu z to (3), co (2): Niechayże ſie nikt miedzy wámi nie znáyduie coby miał przenáſzác przez ogień ſyná ſwego (marg) Co wiec czyniáli pogáni ku chwale Molochowi (–) BibRadz Deut 18/10; Lecż gdy mi tá zwierzchność/ ábo z ſobą ná walkę iść/ ábo kogo zábić roſkaże/ iáko też to cżyniáli Krolowie żydowſcy etc. A więc że bym też y tego cżynić nie miał? CzechRozm 251v, 6v; CzechEp 24. Cf czyniać komu.

W połączeniu z tak, jako (2): poniewaſz ſwych od tego znácżnie nie broni/ áni złoſnikow widomie y dotkliwie karze: ták iáko przedtym cżyniał CzechRozm 183v; CzechEp 65.

czyniać komu (1): Pogánom to/ nie Chriſtyánom przyſtoi mordowáć y przeſládowáć: tákże wedle ſłowá Bożego/ niewiernym Zydom: gdyż to ći poſpolićie záwżdy wiernym chwalcom Bożym cżyniáli CzechEp 42.

2. Sprawiać, tworzyć [co] (1): y tego nie máſz/ áby ie [cuda] dla zbáwienia cżynić mieli ći ktorzy ie przedtym cżyniáli. Ale ie cżynili dla vtwierdzenia tylko y dla świádectwá oney náuki CzechRozm 190.

Formacje pochodne cf CZYNIĆ.

Synonim cf CZYNIĆ.

MB