[zaloguj się]
[pdf]

ĆMIĆ SIĘ (5) vb impf

sie (4), się (1).

Fleksja
inf ćmić się
indicativus
praes
sg pl
3 ćmi się ćmią się
praet
sg
3 f ćmiła się
conditionalis
pl
3 subst by się ćmiły

inf ćmić się (1). ◊ praes 3 sg ćmi się (1). ◊ 3 pl ćmią się (1). ◊ praet 3 sg f ćmiła się (1). ◊ con 3 pl subst by się ćmiły (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Tracić światło, ciemnieć, stawać się ciemnym; nigrescere Cn (4): Tenebrescere, Cmyć śye. Murm 18; widząc áno zyemiá drży/ áno ſie ſłońce ćmi / áno ſie ſkáły pádáią RejPos [108]v.
W przen (2): Iż ſie ták w ſzcżyrych plotkach/ iego chwałá ćmiłá. RejZwierz 107v; Gdyż nas y ſam Pan s thego vpomináć racży/ áby ſie vcżynki wáſze nie ćmiły/ ále áby záwżdy w was obiáſniáłyRejZwierc 104.
2. Tracić jasność widzenia, ślepnąć; caligare, coecultare, deerrare visu, deficere visu, fallere visu, lusciosum esse Cn (1):
W przen (1):
Fraza: »oczy się ćmią« (1): ſproſność ſię y grubość korzeni/ do vznánia prawdy ocży ſię ćmią/ zá nieumieiętnośćią błędy náſtáią SkarJedn 357.

Formacje pochodne: zaćmić się; zaćmiać się.

ZZie