[zaloguj się]
[pdf]

DAWICA (1) sb f

Pierwsze a jasne.

Fleksja
sg
G dawice
I dawicą

sg G dawice. ◊ [I dawicą].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Choroba gardła: Chceſzli prożen być dáwice Pal ná popioł Iáſtkolice SienLek 82.
[Szereg: »dawica albo śliniogorz«: DAwicą álbo ślinogorzem/ zwykli zwáć Polacy/ wrzod ktory w gárdle zálega/ á połykániu bárzo ſzkodzi. SienHerb 519 (Linde).]

Synonim: ślinogorz.

TK