[zaloguj się]
[pdf]

DEKUMAŃSKI (1) ai

Fleksja

N sg f dekumańskå.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Linia graniczna w postaci drogi, fosy lub miedzy idącej ze wschodu na zachód [miedza ‒ decumanus, qui ab ortu ad occasum porrigitur Cn]:
Zestawienie: »granica dekumańska«: Limes Decumanus, Gránicá Decumáńska od wſchodu do zachodu słóńcá bywa mierzona/ To ieſt w dłuſz/ záś Gránicá. Cardo/ od południá ná pułnocy/ To yeſt/ ná wſzerzą. Mącz 194a.

SB