[zaloguj się]
[pdf]

DEREWNIA (3) sb f

Oba e jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N derewniå
A derewni(e)

sg N derewniå (2). ◊ pl A derewni(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje w innym znaczeniu, Linde XVII – XVIII w.

Wieś (rus. деревня) (1): Tákąſmy my cżuynośćią Moſkwę puſtoſzyli/ Zamki bráli/ derewnie ogniem popalili. KmitaSpit A4.
Przen: Prawdopodobnie: Znaczenie, potęga (2): A więc nie bacży tego káżdy z was namilſzy Chrześćiánie práwie ná oko/ iáko to wielka Derewnia/ pokazawſzy potrzebę doſyć vcżynienia/ tudźieſz też że ieſt grzech powſzedni/ iż ſtąd náder iáſnie to idzie/ że Cżyśćiec być muśi/ a iż to nie ieſt wymyſł głowy náſzéy/ ále iſtotna ſpráwá Bogá naſpráwiedliwſzego. WysKaz 32.
Szereg: »władza i derewnia« (1): Wielka władza y derewnia bywáłá niekiedy Woiewodza: ále po trzy kroć iest iuż vmnieyſzona, tym co im Wiécowé ſądy odięli SarnStat 240. [Por. podobne cytaty A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1957, 87.].

Synonim: wieś.

AC